"Πλατεία Συντάγματος", Νίκος Βαρδάκας (παρουσίαση βιβλίου και συνέντευξη του συγγραφέα)

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τις προθήκες των βιβλιοπωλείων τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, θα δούμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των νέων εκδόσεων έχουν ως κύρια θεματολογία την οικονομική κρίση και τις παράπλευρες κοινωνικές ανακατατάξεις και προβληματικές καταστάσεις που αυτή δημιούργησε, όπως τα συχνά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Κυρίως δοκίμια, μελέτες (αλλά όχι μόνο -  και μυθιστορήματα και ποιητικές συλλογές) εκδόθηκαν κατά δεκάδες όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώντας να δώσουν απαντήσεις στα χιλιάδες ερωτήματα των πολιτών. Από σύνθετα οικονομικά συγγράμματα έως τηλεοπτικού επιπέδου βιβλία, τις περισσότερες φορές το μόνο που κατάφεραν κατά την γνώμη μας ήταν να μπερδέψουν περισσότερο τον αναγνώστη. Άλλες φορές η ανάγκη για πρωτοτυπία και άλλες η υπερβολική απλοποίηση δεν έδωσαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα πλην ελαχίστων (αλλά υπαρκτών) εξαιρέσεων.

Όταν έπεσε στα χέρια μας η «Πλατεία συντάγματος» και αφού διαβάσαμε το οπισθόφυλλο του πενηντασέλιδου αυτού βιβλίου ήμασταν εξαιρετικά επιφυλακτικοί. Ακόμη μία προσπάθεια επεξήγησης των γεγονότων; Μια επανάληψη που θα κουράσει; Ο Νίκος Βαρδάκας μας διέψευσε.

Η επιλογή της θεατρικής φόρμας, και μάλιστα του θεατρικού μονόλογου αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη για εμάς αφού έκανε το βιβλίο εξαιρετικά ξεκούραστο. Από την άλλη έδωσε την δυνατότητα στον συγγραφέα να αποστασιοποιηθεί από το έργο και στον αναγνώστη να αφεθεί χωρίς να αμφισβητήσει την αντικειμενικότητα ή το τυχόν συμφέρον του δημιουργού.

Δέκα θεατρικοί μονόλογοι, από τους δέκα βασικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων στην πλατεία συντάγματος λίγο πριν την ψήφιση του μνημονίου 3. Ποιος ευθύνεται για την κατάσταση; Πως αποκωδικοποιείται αυτό που συμβαίνει τώρα και τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Απαντούν με τον δικό τους προσωπικό τρόπο και το δικό τους ύφος μέσα από την δική τους οπτική γωνία που αναπαράγει εξαιρετικά ο συγγραφέας: Ένας απεργός πείνας, ένας υποψήφιος αυτόχειρας, μια κομμώτρια, ένας κλέφτης, ένας αστυνομικός, ο γνωστός άγνωστος, ένας δικός μας άνθρωπος, ένας παππούς, ο πρωθυπουργός αλλά και ένας απρόσμενος ομιλητής που θα κλείσει το έργο.

O Nίκος Βαδάκας με την «Πλατεία συντάγματος» δεν μπαίνει καν στον πειρασμό να καταθέσει την δική του προσωπική άποψη για τα γεγονότα, ούτε καν ταυτιζόμενος ξεκάθαρα με κάποιον ήρωα. Θα αποπειραθεί όμως και θα πετύχει κάτι μοναδικό. Δίνοντας την οπτική του καθενός εμπλεκόμενου για τα γεγονότα στην ουσία θα αποτυπώσει το ποσοστό ευθύνης αλλά και τις διαφορές στην κοσμοθεωρία μεταξύ των εμπλεκομένων μέσα από τις οποίες διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι τόσο οι αιτίες όσο και η λύση των προβλημάτων είναι θέματα μάλλον πιο απλά τουλάχιστον σε σχέση με την συνθετότητα που προκαλούν όταν δεν επιλύονται.

Η «Πλατεία Συντάγματος»  είναι ένα μικρό, σύντομο και ελαφρύ ανάγνωσμα, που δεν υπερβάλει ούτε εκβιάζει τα συναισθήματα του αναγνώστη. Ο τελευταίος μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να βιώσει τα δικά του συναισθήματα όπως άλλωστε έκανε και όταν ζούσε τα γεγονότα είτε από κοντά είτε μέσω μιας οθόνης…

Ακολουθεί συνέντευξη που ευγενικά μας παραχώρησε ο συγγραφέας.

Γιατί ψηφιακή εκτύπωση σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο και όχι μια καλαίσθητη έκδοση από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο κύριε Βαρδάκα; Προσεγγίσατε τους μεγάλους παίχτες; 

  

Νομίζω ότι η αξία ενός βιβλίου έγκειται στο περιεχόμενο του και μόνο.Το πιο ακριβό εξώφυλλο να δημιουργήσεις,αν δεν συνοδεύεται απο ανάλογης αξίας κείμενο δεν σημαίνει τίποτα.Εξάλλου είναι πολλά τα παραδείγματα που καταδεικνύουνε την θέση μου.Οσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης η απάντηση είναι όχι.Τίποτα όμως δεν αποκλείω στήν ζωή μου.Το μέλλον εξάλλου είναι άγνωστο.

Γιατί διαλέξατε την θεατρική φόρμα και όχι ας πούμε ένα δοκίμιο, αφού έτσι και αλλιώς πραγματεύεστε ένα  κοινωνικό πρόβλημα και φαινόμενο;

Θεωρώ ότι πιο εύκολα μπορείς να μεταδώσεις συγκεκριμένα μηνύματα μέσω της θεατρικής φόρμας,παρά με διαφορετικό τρόπο.Χωρίς να είμαι ο πλέον ειδικός να μιλήσω για το θέατρο,έχω την εντύπωση ότι η διαδραστική σχέση είναι πιο εποικοδομητική σε απόσταση μερικών μέτρων.Αυτή δηλαδή των θεατών και των ηθοποιών.

 

Γιατί γράψατε για την κρίση και όχι ας πούμε μια ερωτική, ευπώλητη,  ιστορία;

Δεν ξέρω αν μια ερωτική ιστορία είναι εκ προοιμίου πετυχημένη μόνο ώς θεματολογία.Το σημαντικότερο είναι το ταλέντο που έχει ένας συγγραφέας ώστε να την πλασάρει στο κοινό.Ως εκ τούτου πιστεύω ότι στήν περίοδο που ζούμε,πήγαζε απο μέσα μου η ανάγκη να ασχοληθώ με γεγονότα που συμβαίνουν στήν χώρα μας.Η κρίση έχει επηρεάσει εμφανώς όλους τους τομείς της καθημερινότητας.Απο την οικονομία μέχρι και τις διαπροσωπικές σχέσεις.Δυστυχώ πιο εύκολα συναντάς αρνητικά συναισθηματικά ανθρώπους,παρά το αντίθετο.

Μιλήστε μας λίγο για εσάς. Έχετε γράψει κάτι άλλο ή πρόκειται να δούμε κάτι στο εσάς στο μέλλον;

Είμαι 38 χρονών και έχω γεννηθεί στήν Θεσσαλονίκη,όπου ζώ μέχρι και τώρα.Εχω γράψει τολμώ να πώ αρκετά έργα,το καθένα απο τα οποία μπορείς ανάλογα να κατατάξεις είτε ώς μυθιστορήματα,είτε ώς διηγήματα κτλ.Η "Πλατεία Συντάγματος" είναι το πρώτο βιβλίο που έχω εκδώσει στόν εκδοτικό οίκο "Ρώμη" με την σημαντική βοήθεια του Γιάννη Κιντάπογλου και του Σωτήρη Γάκου που θέλω να τους ευχαριστήσω γι΄αυτό.Ευελπιστώ να πράξω κάτι εκδοτικά και στο εγγύς μέλλον.

Ο Νίκος Βαρδάκας είναι κάποιος από τους δέκα θεατρικούς του ήρωες;

Αρκετά στοιχεία απο τους ήρωες μου στο έργο,ασφαλώς και εκπορεύονται απο τον εαυτό μου.Δεν είμαι όμως ταυτισμένος απόλυτα με κάποιον απο αυτούς.Εκείνο που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν ώς ένας απλός παρατηρητής να φωτογραφήσω καταστάσεις που είτε άμεσα είτε έμμεσα τίς έχουμε βιώσει σε κάποια συγκέντρωση ή πορεία στόν δρόμο.

Τι διαβάζετε κύριε Βαρδάκα αυτόν τον καιρό;

Πρίν λίγο καιρό είχα τελειώσει την ποιητική συλλογή του Ντέμη Κωνσταντινίδη "Κι όμως,γελούν καλύτερα οι τζίτζικες."Αυτό το διάστημα σκοπεύω να διαβάσω τον "Προμηθέα ελεύθερο δεσμώτη" του Αντρέ Ζίντ.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας λογοτέχνες;

Εχω μεγάλη εκτίμηση στόν Ουμπέρτο Εκο και τον Τσάρλς Μπουκόφσκι.Απο έφηβο πάντα με συνάρπαζαν οι ιστορίες τους.Ομως μου αρέσει πολύ η φιλοσοφία του Φρήντριχ Νίτσε ή ο αιρετικός λόγος του Νίκου Καζαντζάκη.Σε κάθε περίπτωση βέβαια υπάρχουν και άλλοι αγαπημένοι συγγραφείς τους οποίους θα πάρει χρόνο για να καταγράψω.

Πείτε μας τα πέντε πιο αγαπημένα βιβλία σας

Χμμ,δύσκολη ερώτηση.Θα αναφέρω ενδεικτικά χωρίς να θέλω να αδικήσω άλλα τα εξής:α)"Το εκκρεμές του Φουκώ" του Ουμπέρτο Εκο. β)"Ασκητική" του Νίκου Καζαντζάκη.γ)"Τι είναι κοινωνική οικολογία" του Μάρευ Μπούκτσιν.δ)"Τόστ Ζαμπόν" του Τσάρλς Μπουκόφσκι.ε)"Ecce Homo'' του Φρήντριχ Νίτσε.

Τελευταία ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι με ρωτούν πως μπορούν να βιοποριστούν  από την συγγραφή. Τι έχετε να τους πείτε;

Είμαι νέος στόν χώρο του βιβλίου αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι στήν ζωή πρέπει να πολεμάς με το ταλέντο αλλά και το μεράκι που έχεις για την δουλειά σου.Συνταγές επιτυχίας υπάρχουν μόνο σε πομπώδεις διαφημίσεις life style ειδικότερα του πρόσφατος παρελθόντος.Εξάλλου στην ζωή είναι γνωστό ότι τίποτα δεν χαρίζεται,παρά μόνο κερδίζεται με προσπάθεια.

Κλείνουμε με ένα σχόλιο σας.

 

Να διαβάζει ο κόσμος!Μπορεί στόν ελέυθερο χρόνο του να βρεί μερικά λεπτά προκειμένου να μελετήσει το βιβλίο που επιθυμεί.Και φυσικά ένα απο αυτά είναι η "Πλατεία Συντάγματος". 

Γιατί ψηφι